آرواره خزنده نیوزیلندی الگویی برای دندان های مصنوعی

گروهي از محققان براساس وضعيت جمجمه و دندان هاي خزنده اي نيوزيلندي به نام تواتارا مدلي رايانه اي درست كرده اند. آنها به وسيله اين مدل رايانه اي نشان داده اند كه چگونه فعل و انفعالات پيچيده بين فك ها، ماهيچه ها و مغز ما مي تواند از وارد آمدن آسيب به دندان هاي كاشته (ايمپلنت دنداني) و مفاصل فكمان جلوگيري كند.
تواتارا يك خزنده سوسمار مانند است كه اجدادش در زمان دايناسورها در همه جا منتشر بوده اند. برخلاف پستانداران و كروكوديل ها كه دندان هايي دارند كه به وسيله يك روباط قابل انعطاف داخل حفره دهان نگه داشته مي شوند، تواتارا دندان هايي دارد كه با استخوان فكش به هم آميخته. به عبارتي تواتارا هيچ روباطي ندارد و وضعيت دندان هاي او خيلي شبيه به دندان هاي كاشته امروزي در انسان است.
اعضاي گروهي كه اين تحقيق را انجام داده اند محققاني از دانشگاه هال، كالج دانشگاهي لندن و مدرسه پزشكي هال يورك هستند. دكتر نيل كورتيس يكي از محققان شركت كننده در اين تحقيق مي گويد:«موقعي كه انسان ها و بسياري از جانوران ديگر چيزي مي خورند جلوي آسيب رسيدن به دندان ها و فكشان را هم مي گيرند. آن هم به اين خاطر كه روباطي دارند كه هم هر دندان را سر جايش نگه مي دارد و هم وقتي لقمه اي سفت است به مغز انعكاس مي دهد.»
دكتر مارك جونز عضو ديگر گروه تحقيقاتي نيز مي گويد:«در جوامعي كه مثل جوامع غربي از شكر اشباع شده اند بسياري از آدم ها در نهايت دندان هايشان را از دست مي دهند و بايد به جاي آنها از دندان هاي مصنوعي يا دندان هاي كاشته استفاده كنند. آنها همچنين روباط پريودنتال خود را از دست مي دهند. (روباط پريودنتال بافت همبندي است كه دندان را احاطه و آن را به استخوان فك متصل مي كند و سرجايش نگه مي دارد.) ما مي خواستيم مغز خود تواتاراها به ما بگويد كه موقعي كه اين جانوران چيزي مي خورند چه روي مي دهد.»
بنابراين اين گروه تحقيقاتي مدلي رايانه اي از جمجمه تواتارا درست كردند تا بازخوردي كه بين مفاصل فك و ماهيچه ها در يك جانور فاقد روباط هاي پريودنتال صورت مي گيرد را بررسي كنند.
دكتر كورتيس مي گويد:«تواتارا مدت 60 سال را به خير و خوشي در جهان وحش بسر مي برد بدون اين كه نياز باشد دندان هاي ديگري جايگزين دندان هايش كند. چراكه اين جانور مي تواند به طور ناخودآگاه نيرويي كه بر مفصل فكش وارد مي شود را اندازه گيري و نيروي انقباضات ماهيچه فكش را براين اساس تنظيم كند.»
اين يافته توضيح مي دهد كه چگونه تواتاراها دندان هايشان و انسان ها دندان هاي مصنوعيشان را مديريت مي كنند تا اين دندان ها نشكنند و در نهايت با ناهنجاري هاي مفصل فك مواجه نشوند. اين واضح است كه داشتن يك روباط پريودنتال بويژه براي تنظيم دقيق حركات جويدن خيلي مفيد است و همين مفيد بودن مي تواند توضيح دهد كه چرا اين روباط به طور مستقل در اجداد پستانداران، كروكوديل ها، دايناسورها و حتي بعضي از ماهي ها تكامل يافته است.
به هرحال محققان انجام اين قبيل تحقيقات را براي گسترش سلامتي و تندرستي بويژه در سنين سالمندي حياتي مي دانند.

ایران